Τζιγκόρο Κάνο

Ο Τζιγκόρο Κάνο (1860–1938) ήταν ο Ιάπωνας παιδαγωγός που ίδρυσε το τζούντο το 1882. Απόφοιτος του Αυτοκρατορικού Πανεπιστημίου του Τόκιο, διακρίθηκε τόσο για τις πνευματικές του ικανότητες όσο και για την ικανότητά του να συνθέτει τις παραδοσιακές σχολές ζίου‑ζίτσου που είχε μελετήσει (Tenshin‑shinyō‑ryū, Kitō‑ryū κ.ά.). Στο ντότζο του, το Κοντόκαν, δημιούργησε έτσι μια σύγχρονη τέχνη επικεντρωμένη στη σωματική και ηθική αγωγή.

Δύο θεμελιώδεις αρχές δομούν το τζούντο του Κάνο: Seiryoku zen’yō («η καλύτερη χρήση της ενέργειας») και Jita kyōei («αμοιβαία ευημερία και όφελος»). Το ραντόρι (ελεύθερη άσκηση) και τα κάτα αποτελούν παιδαγωγικά μέσα για την καλλιέργεια πειθαρχίας, αποτελεσματικότητας και αμοιβαίου σεβασμού.

Χάρη στην επιρροή του Κάνο, το τζούντο έγινε ολυμπιακό άθλημα το 1964 (μετά θάνατον) και εξαπλώθηκε σε όλες τις ηπείρους. Η επίδρασή του υπερβαίνει τον χώρο των πολεμικών τεχνών: ήταν ο πρώτος Ασιάτης μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και ένθερμος υποστηρικτής της εκπαίδευσης για όλους.